کشور ژاپن یکی از توانمندی‌های ورزش را به نمایش گذاشت. تهیه طلا، نقره و برنز لازم برای ضرب مدال‌های المپیک توکیو از بازیافت گوشی تلفن‌های همراه اسقاطی مردم ژاپن گام بسیار مثبت و ارزشمندی بود که جهانیان را به حیرت وا داشت.
بارها عرض کرده‌ایم ورزش توان ایجاد جماعات را دارد و آنگاه که جماعات شکل می‌گیرد بر دارایی‌های اجتماعی افزوده می‌شود.
با ایجاد دارایی اجتماعی کشور توانایی انجام بسیاری از امور را پیدا می‌کند. باز بارها عرض کرده‌ایم ورزش حوزه حضور داوطلبانه است و عنایت بکنیم دولت ژاپن از این توانمندی استفاده کرد و از جماعت هواداران ورزش درخواست نمود که گوشی تلفن‌های همراه بلااستفاده خود را به کمیته ملی المپیک اهدا نمایند، خیل عظیم هواداران هم تلفن‌های همراه خود را اهدا کردند و هم از طریق فضاهای مجازی و ارتباطات حضوری و تلفنی و طرق مختلف ارتباطی دیگران را هم به این امر ترغیب نمودند.
از این طریق امر مهم دیگری هم شکل گرفت و آن هم کمک به سلامت محیط زیست بود. بازیافت این همه گوشی همراه بسیار از آلودگی محیط زیست می‌کاهد. در بعضی موارد برخی مواد مورد استفاده در تولید گوشی تلفن همراه صدها سال طول می‌کشد که در محیط زیست تجزیه شود و مواد سمی حاصل از تجزیه بعضی از مواد موجود در گوشی همراه در طبیعت می‌ماند. نیمه عمر گوشی‌ها نشان داده‌اند که ارتعاشات مضری از خود باقی می‌گذارند. این خدمت حاصل دارایی اجتماعی موجود در بطن ورزش است و قرن‌هاست که المپیک‌ها با حضور داوطلبانه هواداران مدیریت می‌شود.
موضوع اعانه ملی در ورزش یکی از موارد اساسی است که بخش اعظم بودجه المپیک‌ها را همت عالی طرفداران ورزش تأمین می‌نماید. ای کاش ما هم از این توانمندی استفاده می‌کردیم. در اکثر کشورها بانک اطلاعاتی داوطلبان را تهیه کرده‌اند و در موارد لزوم و مورد نیاز مورد استفاده قرار می‌دهند.
متأسفانه در کشور ما با این عزیزان برخورد دفعی صورت می‌گیرد و تا توانسته‌ایم آنها را از ورزش رانده‌ایم. خاطرم هست استاد محمدرضا طالقانی در تمام مدت مسئولیت ورزشی خود که بالاترین افتخارات را برای کشور به ارمغان آوردند و در دوران مدیریت ایشان در فدراسیون کشتی، ما در همه رده‌ها یا قهرمان جهان بودیم یا نایب قهرمان، دیناری از فدراسیون دریافت نکردند و وجود مبارک ایشان موجب شده بود عزیزانی مثل جناب مهندس علی مرادیان در تمام مسابقات به عنوان یار و یاوری توانمند و بزرگوار حضور پیدا کرده و با تشویق‌های دلاری خود شور و حالی ایجاد می‌کردند.
امثال جناب علی مرادیان در ورزش ما وجودشان بسیار مغتنم است. ایشان در نهاوند مجموعه‌ای ساخته‌اند و به کمیته ملی المپیک اهدا کرده‌اند که در نوع خود بی‌نظیر است اما ما با این دارایی چه کرده‌ایم؟! حال با این موضوع برای حقیر و هواداران ورزش نگرانی ایجاد شده که یک وقت به نام ورزش سوءاستفاده نشود و حرکتی ضدمردمی و ضد ملی ایجاد شود.