سرمقاله

اضافه شدن محمد فتوحی به جمع شمشیربازان سابر ایران که در راه حضور در المپیک توکیو قرار دارند امیدها و اهداف جدی کشورمان در این پیکارها را روشن‌تر و صریح‌تر ساخته است. در سال 2016 مجتبی عابدینی تا یکقدمی مدال سابر انفرادی در المپیک ریو‌دوژانیرو پیش رفت اما آن رویداد برای خود وی نیز یک شگفتی بود و پنج سال بعد از آن واقعه تیم ملی سابر ایران در حالی به المپیک به تعویق افتاده توکیو گام می‌گذارد که اگر مدال می‌گیرد یک شگفتی برایش خواهد بود. جامعه ورزشی نیز نگاهی از همین دست به ناکامی احتمالی سابریست‌ها در «توکیو 2021» خواهد داشت زیرا طی 10 تا 11 سال اخیر چنان پیشرفتی در این رشته حاصل آمده که فقط ایستاده روی سکوی افتخار المپیک می‌تواند پیامد و پاداش در خوری برای آن باشد و حق مطلب را درباره این رشته ادا کند.

از پیش هم مقرر شده بود که محمد رهبری، علی پاکدامن و البته عابدینی مسافر توکیو باشند و با برگزاری یک دوره مسابقه انتخابی تازه نام فتوحی نیز به این جمع اضافه شده و البته این شمشیرباز پرتحرک در تمام چهار پنج سال اخیر کنار همین جمع بوده و در کسب دستاوردهای مهم تیر سابر شراکت داشته است. این بار فقط 8 تیم برتر جهان در رشته سابر و با رجوع به نتایج مسابقه‌های قاره‌ای و بر اساس برخی تورنمنت‌های انتخابی دو سال اخیر مجوز شرکت در المپیک سی و دوم را کسب کرده‌اند و میزان رشد تیم ملی سابر ایران به قدری است که هم اعضای این تیم و هم ناظران و حتی رقبای ما معترفند که تیم ما می‌تواند یکی از چهار تیم حاضر در پای سکوی افتخار باشد و در این راه از چهار تیم دیگر سبقت بگیرد. درست است که پیکار با سابریست‌های کره جنوبی همیشه بسیار ساخت بوده و قدرت‌های اروپای غربی و روسیه نیز وزنه‌هایی مهم در این رشته‌اند اما شاگردان پیمان فخری در سال‌های اخیر آنقدر بر اینگونه رقبا در این مسابقه و آن مسابقه برتری یافته‌اند که هیچ باکی ندارند و حتی پیکار با کره جنوبی؛ حاکم سنتی سال‌های اخیر رشته سابر را هم با ناامیدی آغاز نخواهد کرد.

این تیمی است که با امید فراوان و عزمی راسخ به المپیک می‌رود و مترصد فرصت برای کسب مدال در این عرصه ویژه است و می‌خواهد از هر امکان و وسیله موجود در این راه بیشترین بهره را برگیرد و از هر ثانیه و دقیقه‌ای، پلی برای نیل به افتخار بسازد. همه اینها البته تضمینی بر یک موفقیت صد‌درصد برای تیم سابر ایران در آوردگاه توکیو نیست زیرا حریفان ما نیز توانمند هستند و بسیار کار کرده‌اند اما پیش‌تر هرگز رخ نداده بود که شماری از ورزشکاران کشورمان در یک رشته تیمی با چنین جایگاه و وزن و اعتبار و امید و اعتمادی در المپیک شرکت کنند که اینک از تیم سابر ما در آستانه این بازی‌ها مشاهده می‌شود.

والیبالیست‌های ما نیز البته امیدهایی در توکیو دارند و از کسب مدال در آنجا با‌ وجود نتایج ناامیدکننده اخیرشان در لیگ ملت‌ها قطع امید نکرده‌اند اما میزان توان و امید و ریتم حرکت شمشیربازان ما به گونه‌ای است که انگار از همین حالا مدال المپیک را از آن خود و حق مسلم خویش می‌انگارند و ارزش چنین اعتماد به نفسی اگر همپا با فتح مدال المپیک نباشد لااقل به عنوان یک حربه ضروری در راه کسب این افتخار بسیار ارزشمند تلقی می‌شود.

از یاد نبریم این توفیق و نگاه مثبت در حالی در سابر ریشه دوانده که تا همین 15 سال پیش شمشیربازان ایران نیرویی بدون امید و تیم‌هایی فاقد اعتبار و توان برای خودنمایی چشمگیر حتی در آسیا به حساب می‌آمدند ولی کار سازماندهی شده پیمان فخری در راه به اوج رساندن سابریست‌ها چنان موفق بوده که حالا همگان مکرراً از فدراسیون شمشیربازی و سران آن می‌پرسند چرا سیاست‌های مشابه دیگری را برای جهانی شدن دو اسلحه دیگر (فلوره و اپه) به کار نگرفته و چرا در این دو قسمت این همه کارها کم رونق و فاقد موفقیت‌های بزرگ است. از دید آنها اگر شکوه کم‌ مانند سابریست‌ها محصول یک همت فردی از سوی فخری نیست، چرا موج فراگیری آن کل شمشیربازی ما را در برنگرفته است؟

 

 

شیخ دیاباته در لیگ نوزدهم برای استقلال یک خرید خارجی رویایی بود. مهاجمی که بر خلاف اکثر مهاجمان خارجی که راهی لیگ برتر می‌شوند چارچوب دروازه را به خوبی می‌شناخت و اخلاق خیلی خوبی داشت که کمک می‌کرد با مشکلات فوتبال ایران کنار بیاید. دیاباته نه تنها با ضربات آخر و برتری هوایی‌اش کابوسی برای مدافعان حریف بود، فضایی که می‌ساخت به بازیکنان کناری‌اش کمک می‌کرد در موقعیت گل زدن قرار بگیرند. 

بی‌جهت نبود که زوج دیاباته و قایدی فصل گذشته مؤثرترین و ترسناک‌ترین زوج لیگ برتر بود. او در نهایت موفق شد با 15 گل زده آقای گل لیگ شود و استقلال هم با 55 گل زده بهترین خط حمله لیگ را به نامش ثبت کرد.

با این حال در لیگ بیستم اوضاع برای استقلال و دیاباته به خوبی فصل قبل پیش نرفت. مهاجم اهل مالی آمادگی قبلی را نداشت، رابطه‌اش در شروع فصل با فکری سرد بود و به نظر می‌رسید مشکلات مالی که با استقلال دارد روی انگیزه‌اش هم تأثیر منفی گذاشته است. او در فصل جاری نتوانست روند گلزنی فصل قبل را حفظ کند و بازی‌های زیادی را هم به خاطر مصدومیت یا مرخصی از دست داد.

او هر چند پس از شروع ضعیف قول داده بود که در ادامه مسابقات گل‌های زیادی می‌زند و دوباره به بالای جدول گلزنان می‌رسد، ولی این وعده هرگز عملی نشد و او با تنها دو گل زده در یازده بازی لیگ نقش کمرنگی در روند امتیازگیری استقلال داشته است.

تیمی که فصل قبل متوسط 1/ 83 گل زده در هر بازی را ثبت کرده بود، با افت غیرمنتظره دیاباته تا پایان هفته بیست و پنجم متوسط 1/ 08 گل زده دارد که می‌تواند یکی از دلایل مهم جا ماندن استقلال از کورس قهرمانی باشد.

یکی از دلخوشی‌های هواداران استقلال این بود که این تیم دیاباته، قایدی و مطهری، سه مهاجم کلیدی‌اش را برای لیگ بیستم حفظ کرده و امید داشتند که با همکاری و هماهنگی بیشتر آنها مشکلی برای گلزنی نداشته باشند، ولی نه تنها دیاباته گلزن آماده فصل قبل نبود، مطهری هم افت شدیدی را تجربه کرد و بار خط حمله به دوش قایدی افتاد.

شیخ که پس از تعطیلی لیگ برای مرخصی به فرانسه رفته بود، پس از مشکلاتی که به خاطر محدودیت‌های کرونا برای بازگشت داشت، با تأخیر به تمرینات اضافه شد و چند بازی استقلال بعد از شروع دوباره لیگ را هم از دست داد. او چند روزی است که کنار سایر بازیکنان تمرین می‌کند و هنوز شرایط بازی ندارد، ولی به مجیدی قول داده که خودش را برای بازی حساس جام حذفی مقابل پرسپولیس آماده کند.

استقلال در لیگ پنج بازی دیگر دارد که با توجه به فاصله زیاد با بالای جدول و حاشیه امن این تیم نسبت به رقبای پایین‌ترش حساسیت زیادی ندارند و گل زدن دیاباته در این بازی‌ها هم نمی‌تواند چندان مهم باشد. 

با این حال جام حذفی برای استقلال اهمیت ویژه‌ای دارد و مجیدی مصمم است که این بار راه قهرمانی رقیب سنتی را ببندد و مأموریت ناتمام فصل قبلش را که تا فینال هم رفته بود، تکمیل کند. از این جهت آماده شدن دیاباته می‌تواند برای استقلال بسیار مهم باشد.

برای دیاباته هم که قراردادش در پایان فصل تمام می‌شود و به احتمال زیاد از استقلال جدا خواهد شد، این می‌تواند آخرین دربی باشد و او قطعاً مایل است که برای یک بار بتواند دروازه پرسپولیس را باز کند.

او فصل قبل در حالی آقای گل شد که هر دو بازی دربی را به دلیل مصدومیت از دست داد. او در فصل جاری هم برای دربی‌ها آمادگی بالایی نداشت و تنها 45 دقیقه در بازی رفت و 30 دقیقه در بازی برگشت بازی کرد که ثمری نداشت. 

این احتمالاً آخرین دربی دیاباته است و فرصتی برای اینکه طلسم گل نزدن به پرسپولیس را بشکند. اگر او به قولش وفا کند و به این بازی حساس برسد، تقابلش با مدافعان حریف جذاب خواهد بود. گل زدن در این بازی حساس شاید بتواند بخشی از ناکامی‌های این فصل گلزن اهل مالی با پیراهن استقلال را جبران کند. شیخ باید نشان دهد که هنوز کراماتش را کاملاً از دست نداده است.

 

جدایی سرکو کاتانچ سرمربی اسلوونیایی عراق از تیم ملی این کشور قطعی شد و فدراسیون فوتبال این کشور به زودی مربی جدید را اعلام می‌کند.

پس از شکست تیم ملی عراق مقابل ایران در آخرین بازی از مرحله دوم مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، سرکو کاتانچ سرمربی اسلوونیایی عراقی‌ها راهی کشورش شد تا شایعات پیرامون آینده کاری او در رسانه‌های محلی منتشر شود و اکنون نیز به نظر می‌رسد جدایی او قطعی است. رسانه شفق نیوز عراق در خبری به نقل از یک منبع موثق در کمیته عادی‌سازی فدراسیون فوتبال این کشور مدعی شد که یک مربی جدید جهت هدایت تیم ملی عراق و برای جانشینی سرکو کاتانچ اسلوونیایی انتخاب شده است.

این منبع در گفت‌وگو با شفق نیوز گفت: «کاتانچ با ارسال پیامی، کمیته عادی‌سازی فدراسیون را از عدم تمایل خود برای هدایت تیم ملی عراق به دلیل دریافت نکردن حقوق معوقه‌اش، خبردار کرده است.»

او ادامه داد: «در صورت موجود بودن بودجه عادی، مبلغی را که فدراسیون به کاتانچ بدهکار است، به او تحویل خواهد داد که البته این موضوع را به وی اطلاع داده‌ایم و کمیته عادی‌سازی نیز به او اطمینان خاطر داد که مطالبات این مربی پرداخت خواهد شد.»

این منبع ادامه داد: «کمیته عادی‌سازی پس از این اتفاق هنوز تصمیم‌گیری نکرده و تا این لحظه نام مربی بعدی برای هدایت تیم ملی را تعیین نکرده است. مربیانی وجود دارند که رزومه آنها بین کمیته فنی و هیأت عادی‌سازی مورد مطالعه قرار می‌گیرد تا یکی از اسامی مدنظر خود را انتخاب و نام او را برای هدایت تیم ملی عراق در مسابقات مقدماتی جام جهانی انتخاب کند.»

این منبع در پایان یادآور شد که در پایان این هفته یا اوایل هفته آینده، توافقنامه‌ای با یکی از مربیان خارجی برای هدایت تیم ملی عراق انجام خواهد شد ضمن اینکه او وطنی بودن مربی جدید را کاملاً رد کرد تا شاهد حضور یک مربی خارجی روی نیمکت عراقی‌ها باشیم.

 

گلاره ناظمی در جام جهانی فوتسال مردان 2021 لیتوانی، قضاوت می‌کند. خبری از این خوش‌تر برای داوری در ورزش ایران این ‌روزها نشنیده‌ایم.

برای اولین بار از داوران خانم در جام جهانی مردان استفاده می‌شود. گلاره ناظمی در این‌باره می‌گوید: «دو سال قبل و پس از قضاوت در المپیک، مسئولان داوری فیفا و ناظرهای حاضر در آن بازی‌ها اعلام کردند برای رقابت‌های جام جهانی فوتسال آقایان تصمیم‌گیری شده است تا برای اولین بار از داوران خانم استفاده شود، البته به غیر از من که از آسیا به این بازی‌های خواهم رفت، داورهای خانم دیگری هم از نقاط مختلف اروپا و آمریکا و... حضور دارند تا برای اولین حضور خانم‌های داور برای قضاوت در جام جهانی مورد بررسی قرار بگیرد.»

گلاره بیست سال در انتظار این رقابت‌ها بود. این انتظار کوچکی نیست: «برای من به عنوان یک داور این اهمیت زیادی دارد که در دوران حرفه‌ای کارم به بازی‌های جام جهانی بروم و آنجا به قضاوت بپردازم و حالا با این انتخاب خوشحالم که به امید خدا به مهم‌ترین هدفم در دنیای داوری خواهم رسید. جام جهانی برای همه داوران، سقف همه آرزوهاست. در این بیست سالی که من دوران حضور در داوری و قضاوت را پشت سر گذاشتم، همیشه چشم به حضور در جام جهانی به عنوان بزرگترین آرزوی ورزشی داشتم.»

گلاره ناظمی خود را نماینده داوران فوتسال ایران می‌داند: «باید بگویم جامعه داوران فوتسال خیلی مظلوم هستند. البته فوتبالی‌ها هم همینطور هستند اما آنها حداقل در پخش زنده دیده می‌شوند اما برای داوران فوتسال اینگونه نیست و تنها می‌توان گفت عشق آنها را در این رشته نگه داشته است و باز هم می‌گویم رقابت سالم و فنی همین داوران باعث شده تا FIFA هم مانند AFC جامعه داوری ایران را غنی بداند و داوران ایرانی را همیشه در لیست قرار دهد و فکر می‌کنم بیراه نباشد اگر بگویم که گلاره ناظمی به عنوان نماینده داوران مظلوم فوتسال به جام جهانی خواهد رفت.»

ایران تنها کشور آسیایی بود که چهار نامزد داشت. گلاره توضیح می‌دهد: «برای انتخاب داوران حاضر در جام جهانی فوتسال، کنفدراسیون فوتبال آسیا با توجه به قضاوت‌ها و سوابقی که وجود داشت نامزدهای مورد نظر خود که 16 داور بودند را به FIFA معرفی کردند و جالب اینکه چهار داور از شانزده نفر مورد نظر از ایران بودند و ما تنها کشوری بودیم که چهار داور برای معرفی به FIFA داشتیم. بعد از آن هم با توجه به شرایط کرونا، کلاس‌های آنلاین و آموزش‌های از راه دور و وبینارهای مختلف برای همه معرفی شده‌ها برگزار شد و پس از آن AFC برای قضاوت در بازی‌های مقدماتی جام جهانی و پلی‌آف که در دبی برگزار می‌شد، داوران مورد نظر خود را فراخواند و به این ترتیب با تعامل AFC و FIFA نام‌های نهایی انتخاب شدند و به این ترتیب من و آقای محرابی افشار از ایران برای قضاوت در بازی‌های جام جهانی انتخاب شدیم.»

 

یادداشت

 

روزنامه مارکای اسپانیا با تیتر «راموس، به مقصد پاریس» به استقبال خرید ویژه باشگاه فرانسوی رفت و مقصد نهایی کاپیتان راموس را مشخص کرد؛ شماره ۴ رئال مادرید پس ‌از ۱۶ سال و به دلیل عدم توافق با فلورنتینو پرز بر سر قراردادی دو‌ساله، تصمیم به ترک سانتیاگو برنابئو گرفت و از همان روز نخست شایعات زیادی در خصوص باشگاه آینده‌اش بوجود آمد. درست در روزهایی که خبر پیشنهاد منچستر یونایتد و آث میلان به گوش‌ می‌رسید، مدیر برنامه‌های راموس در فرانسه حضور‌ داشت و آخرین رایزنی‌ها را برای انتقال به PSG انجام می‌داد. پیشنهاد شیاطین سرخ شامل حقوق و پاداش‌های بیشتری می‌شده اما از آنجا که کاپیتان سابقِ رئال به دنبال قراردادی دو‌ساله بوده، قید حضور در اولدترافورد را زده و با دستمزدی پایین‌تر، راهی پارک دو پرنس خواهد شد. ESPN می‌گوید خبر انتقال به پاریس هنوز نهایی نشده ولی مقصد و خواسته اصلی راموس‌ برای‌ ادامه دوران حرفه‌ای خود باشگاه پاری‌سن‌ژرمن بوده و همبازی شدن با نیمار و آنخل ‌دی‌ماریا انگیزه‌های راموس‌ را دو چندان کرده؛ خریدِ مدافع کهنه‌کار اسپانیایی برای ناصر الخلیفی، آنچنان هم بی‌دردسر نبوده و نشریه لوپاریزین ابعاد گسترده‌تری از این جابه‌جایی را به نمایش گذاشته؛ از سرخیو راموس به عنوان «عامل دو‌دستگی» یاد می‌شود و خریدِ پر هزینه او مخالفان خاصی نیز دارد! معضل اساسی برای طرفداران PSG و شخص مائوریسیو پوچتینو این است که آیا خرید راموس عملاً گره‌ای از مشکلات تیم باز خواهد کرد؟ آیا انتقال به فرانسه از روی احتیاج فنی و تاکتیکی بوده یا صرفاً به دلیل زرق و برق دادن دوباره به تیم متمول قطری‌ها است؟ لیست PSG برای فصل گذشته ۹ مدافع در خود جای داده بود که پنج نفر آنها توانایی بازی در پست دفاع آخر را داشتند؛ مارکینیوش، کیمپمبه، توماس کهرر، عبدو دیالو و میشل باکر ترافیک عجیبی در‌ پست دفاع میانی بوجود آورده‌اند و اضافه شدن راموس، به سردرگمی کادر‌ فنی اضافه خواهد کرد.

با خرید اسطوره رئال مادرید، فضا برای کیمپمبه مدافع ملی‌پوش‌ فرانسوی، کمتر خواهد شد و استفاده از زوج‌ راموس - مارکینیوش محتمل‌تر به نظر می‌رسد.

پوچتینو از روی اجبار یا باید به دفاع سه ‌نفره روی بیاورد و یا قید حداقل یکی‌ از مدافعان پر آوازه و تأثیرگذار تیمش را بزند. دستمزد ۱۵ میلیون یورویی و هزینه سنگین سرخیو راموس هم دیگر محل اختلاف بین طرفداران و بازیکنان است؛ در واقع هنوز کسی نمی‌داند چطور تیاگو‌ سیلوای ۳۶ ساله که با چلسی به مقام قهرمانی ‌در UCL رسید، با‌ دستمزدی پایین‌تر پارک دو پرنس را ترک کرد و باشگاه حاضر به تمدید قرارداد بازیکن برزیلی خود نشد؛ و از آنطرف در تصمیمی عجیب‌تر، مدیران به راموس مصدوم و ۳۵ ساله، با هزینه‌ای سنگین تمایل پیدا کرده‌ و قید سایر نفرات دفاعی‌شان را زده‌اند. به نظر طی روزهای آینده از خریدِ جدید فرانسوی‌ها رونمایی‌ها خواهد شد و فرضیه احتمالی این است که ناصر الخلیفی در زمینه‌چینی‌های پرز اسیر شده؛ فلورنتینو با چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای، قید ادامه مذاکرات با پوچتینو را زد و بر سر انتقال راموس به پارک دو پرنس، مانع تراشی نکرد! راموس‌ قبل از تمام شدن قراردادش با رئال مادرید، مذاکرات خود با PSG را شروع کرده بود و چه فاکتوری جز خرید کیلیان امباپه می‌تواند باعث مهربانی پرز‌ با ناصر الخلیفی شده باشد؟