تا این لحظه که این گزارش پیش روی شما قرار دارد، حتماً از ناکامی ایران در مسیر گرفتن میزبانی‌ مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا و همچنین رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2022 قطر و جام ملت‌های 2023 چین، خبر دارید.

کنفدراسیون فوتبال آسیا به صورت رسمی میزبان‌های مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا را اعلام کرد و بر همین اساس استقلال در عربستان، پرسپولیس در هند و تراکتور در امارات به مصاف حریفان خود می‌روند. حتی میزبان مسابقه پلی‌آف فولاد خوزستان مقابل العین امارات که پیش از این ورزشگاه شهدای فولاد اعلام شده بود هم در سایت کنفدراسیون فوتبال تغییر کرد و نام این ورزشگاه به عنوان میزبان از سایت حذف شد.

صبح دیروز (جمعه) هم رسیدن میزبانی گروه C مسابقات به بحرین، آخرین تیری بود که به بدنه فوتبال وارد شد. بخصوص که با توجه به موقعیت حساس ایران در گروه و حساب ویژه‌ای که به عنوان سرگروه روی سه بازی خانگی دور برگشت باز کرده بود، میزبانی این مسابقات برای ایران از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار شده بود.

در نهایت اما براساس تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبانی گروه‌های A به چین، B به کویت، C به بحرین، D به عربستان، E به قطر، F به ژاپن، G به امارات و H به کره جنوبی رسید که در گروه C این رقابت‌ها (ایران، بحرین، عراق، کامبوج و هنگ‌کنگ) حضور دارند. این مسابقات در تاریخ 31 مه ‌تا 15 ژوئن 2021 (10 تا 25 خرداد 1400) برگزار می‌شود.

نکته قابل بحث اما این است که چرا و چطور حق میزبانی این رقابت‌ها از نماینده‌های ایران یا تیم ملی سلب شده است؟ آیا پرسپولیس که میزبانی فینال لیگ قهرمانان آسیا را برعهده داشته و در زمان خود توانست نظر مساعد ریاست فیفا را هم جلب کند، حالا نمی‌تواند در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا میزبان الریان قطر، گوای هند و برنده پلی‌آف 4 غرب (الوحده امارات - الزورای عراق) باشد؟ همین سؤال البته برای سایر نمایندگان ایران هم صادق است. کنفدراسیون فوتبال آسیا البته تاکنون به این سؤال‌ها پاسخ روشنی نداده است اما بعید نیست دلایل موافقت نشدن با درخواست تیم‌های ایرانی برای میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا مشابه با همان دلایلی باشد که درباره موافقت نشدن با میزبانی ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی طی نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام شد.

کنفدراسیون فوتبال آسیا این موارد را 24 ساعت بعد از ارسال نامه‌ای اعلام کرد که از بعد از برگزاری انتخابات فدراسیون فوتبال با مدارک تکمیلی دیگر برای ای‌اف‌سی ارسال شده بود. در این نامه به این نکته تأکید شد که ایران به دلیل تحریم‌ها، قوانین گمرگی و تبلیغات محیطی نمی‌تواند میزبان باشد.

البته پاسخ فدراسیون فوتبال به این موارد هم به این نکته اشاره داشت که این شرایط برای دور اول مسابقات انتخابی لحاظ نمی‌شود چون کلیه حقوق تجاری این دوره، متعلق به میزبان است و حقی از شرکای تجاری AFC تضییع نخواهد کرد، ضمن اینکه این نکته جدیدی نیست و پیش از این در بازی ایران – کامبوج که ایران با نتیجه 14 بر صفر برنده این بازی شد، تمام تبلیغات دور زمین به زبان فارسی بود.

با این حال اما این یک واقعیت است که وقتی گرفتن میزبانی با توجه به عواید مالی که برای هر کشور دارد، در موقعیت رقابتی با کشورهای دیگر قرار می‌گیرد، موارد اینچنینی حتی اگر در این مرحله از مسابقات حائز اهمیت نباشند اما در تعیین اولویت‌ها برای اعطای میزبانی نقشی اساسی دارند و درست در چنین موقعیت‌هایی است که ارتباط‌های بین‌المللی یا نمایندگان ایران در کرسی‌های بین‌المللی می‌توانند اثرگذار ظاهر شوند و دید کلی نسبت به ایران را به سود کشور تغییر دهند. این همان نکته‌ای بود که علی جوادی به عنوان مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال در برنامه تلویزیونی به آن اشاره کرد و خیلی زود مهدی تاج در پاسخ به او اعلام کرد: «تصمیم‌هایی که درباره انتخاب میزبانی رقابت‌ها گرفته می‌شود با هیأت رئیسه‌ ای‌اف‌سی در میان گذاشته نمی‌شود. این تصمیمات بین کمیته‌های مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا گرفته می‌شود.»

ناگفته پیداست که در چنین مواردی منطقی‌ترین مسئولیتی که نماینده یک کشور در نهادی بین‌المللی دارد این است که برای لابی کردن به سود کشورش منتظر نباشد تا او را در جریان تصمیم‌ها قرار بدهند. برای تاج چه موضوعی مهم‌تر از بحث میزبانی ایران بود؟ او حتی درباره این موضوع پیگیری هم نکرده و منتظر مانده تا کمیته مسابقات این موضوع را با او در میان بگذارد؟ آیا این از ضعف هنرمان در برقراری روابط مناسب سرچشمه نمی‌گیرد؟

هرچند به نظر می‌رسد تحریم‌ها کار خودش را کرده و بعید است که تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره میزبانی‌ها تغییری کند اما فدراسیون فوتبال آسیا همچنان در تلاش است که حق گرفته شده ایران را به آن برگرداند. طهمورث حیدری، عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در همین رابطه گفته است: «عزیزی خادم و دستگاه‌های دولتی و وزارت امور خارجه در حال رایزنی هستند. این میزبانی حق فوتبال و ملت ما است که تضییع شده است. ما تا لحظه آخر از پیگیری این موضوع کوتاه نمی‌آییم.»

 

پرسپولیس برای عبور از اولین خوان جام حذفی سختی زیادی نکشید و در روز رونمایی از ستاره‌های تازه‌واردش یک برد راحت و صعود بی‌دردسر را تجربه کرد. پرسپولیس در اولین بازی جام حذفی و در مرحله یک‌شانزدهم مقابل تیمی از لیگ دسته دوم قرار گرفت و روی کاغذ همه تیم یحیی را حتی با نفرات ذخیره برنده می‌دانستند. با وجود این یحیی زیاد هم ریسک نکرد و مطابق پیش‌بینی تقریباً نیمی از تیمش را تغییر داد تا در کرمان مقابل تیم باانگیزه فرزاد حسین‌خانی قرار بگیرد.

یحیی گل‌محمدی برای این بازی جام حذفی نفراتی مثل حامد لک، احمد نوراللهی، سیامک نعمتی و وحید امیری را بیرون گذاشت تا از بازیکنانی مثل کمال کامیابی‌نیا، مهدی عبدی و مهدی مهدی‌خانی استفاده کند ضمن اینکه این بازی محل رونمایی از مهدی ترابی ستاره تازه به خدمت گرفته سرخ‌ها هم بود تا اولین بازی‌اش بعد از بازگشت به این تیم را انجام دهد.

بازی در ورزشگاه خالی از تماشاگر کرمان و در زمینی که به نظر می‌رسید چمن ناهموار و بلندی دارد آغاز شد و بعد از فروکش کردن هیجان اولیه میزبان برای مقابله با تیمی بزرگتر از خودش، پرسپولیس کم‌کم جریان بازی را در دست گرفت و موقعیت‌های بسیاری به وجود آورد.

بعد از شوت دقیقه 9 ترابی که دفع شد و به دروازه حریف نرسید پرسپولیس با سانتر عالیشاه و ضربه سر مهدی‌خانی به گل رسید اما مهاجم شماره 9 پرسپولیس در موقعیت آفساید به توپ ضربه زد.

یک دقیقه بعد باز هم مهدی‌خانی می‌توانست گل بزد و این بار در آفساید هم نبود اما ضربه نهایی او به تیر افقی دروازه خورد و گل نشد.

دقیقه 24 بازی نوبت مهدی عبدی بود تا شانس گل دیگری را از دست بدهد. او با فرار از بین مدافعان میزبان دروازه‌بان مس را هم جا گذاشت اما ضربه نهایی‌اش به پای تیر عمودی خورد و به گل نرفت.

طی دقایق 35 و 36 پرسپولیس دو، سه موقعیت دیگر هم خلق کرد اما آرمان شهدادنژاد مقابل ضربات کمال کامیابی‌نیا، سیدجلال و ترابی ایستادگی کرد تا سرخ‌ها نگران موقعیت‌های از دست رفته شوند.

بالاخره اما در دقیقه 38 سانتر ترابی و ضربه سر کمال کامیابی‌نیا قفل دروازه میزبان را باز کرد و پرسپولیس پیش افتاد تا استرس گل نزدن‌ها از بین برود.

پرسپولس بعد از این گل شانس زدن گل‌های دوم و سوم را حتی در همان نیمه نخست هم داشت اما شوت ترابی به تیر افقی دروازه خورد و گل نشد و دفعه بعدی هم پاس به جلوی عالیشاه را مهدی‌خانی قدر ندانست و این شانس هم از دست رفت.

نیمه دوم با ریتم تند پرسپولیس برای رسیدن به گل بعدی آغاز شد و در همان دقیقه نخست مهدی‌خانی شانس گل را داشت که گلر موفق میزبان این توپ را هم مهار کرد.

دقیقه 57 بازی مهدی عبدی با فرار از خط آفساید حریف با شهدادنژاد تک به تک شد اما او باز هم شانس مسلم گلزنی را از دست داد و توپ با کمترین اختلاف به بیرون رفت.

یک دقیقه بعد اما امید عالیشاه که در پست هافبک راست بازی می‌کرد جور گل نزدن‌های عبدی و مهدی‌خانی را کشید و با سانتر تماشایی آقایی و ضربه سری غافلگیرکننده پرسپولیس را به گل دوم رساند.

عالیشاه دو دقیقه بعد هم شانس گلزنی داشت و بعد از اینکه مهدی‌خانی را برای گلزنی معطل کرد و پاس به عقب داد باز هم دروازه میزبان را به خطر انداخت.

یک دقیقه بعد عالیشاه می‌خواست در نقش گلساز ظاهر شود اما پاس به جلوی او به ترابی نرسید تا دوباره خودش برای گلزنی دست به کار شود.

این بار و در دقیقه 64 حرکت زیبای سرلک و ارسال او با ضربه سر تمام‌کننده عالیشاه گل سوم را باعث شد تا کار مس نوین تمام شود.

بعد از این و در دقیقه 70 یحیی سه تعویض در تیمش انجام داد. او انصاری را جای سیدجلال به بازی فرستاد و مغانلو و نعمتی را هم جای زوج ناموفق عبدی – مهدی‌خانی به بازی فرستاد تا عالیشاه به خط حمله بیاید و کنار مغانلو زوج تازه‌ای تشکیل دهد.

بعد از اینکه پرسپولیس یک شانس گل دیگر را با شوت زمینی ترابی و دفع شهداد‌نژاد خلق کرد یحیی دو تغییر دیگر هم در تیمش انجام داد و با بازی فرستادن پهلوان و شریفی به جای عالیشاه و سرلک تیمش را به کلی دگرگون کرد. پرسپولیس در دقایق 88 و 90 دو موقعیت خوب گلزنی داشت اما بدشانس بود که تعداد گل‌هایش از سه بالاتر نرفت. دفعه اول و در دقیقه 88 پاس به جلوی ترابی یک اشاره لازم داشت تا مغانلو را به اولین گلش با پیراهن پرسپولیس برساند اما او در کمال ناباوری بهترین موقعیت گلزنی را از دست داد. بار دوم هم سانتر آقایی با ضربه نعمتی همراه شد اما شهدادنژاد گلر میزبان این توپ را هم دفع کرد تا ستاره تیمش باشد.

سرمقاله

 

وقتی فدراسیون فوتبال پی‌در‌پی ویدئوهای تبلیغاتی برای کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا می‌ساخت و منتشر می‌کرد، رسانه‌هایی هم بودند که خوش‌باورانه یا با چشم‌پوشی عامدانه از واقعیت جاری در ورزش ایران، کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا را ممکن می‌دانستند. انتقاد از این خوش‌باوری یا چشم‌پوشی، حتی بدبینی معنا می‌شد. اما امروز که نه تیم ملی در مسیر جام‌جهانی می‌تواند میزبان بازی‌های سرنوشت‌ساز خود باشد و نه پرسپولیس، استقلال، تراکتور و فولاد می‌توانند در لیگ قهرمانان آسیا میزبان باشند، همه چیز عیان شده است؛ هم واقعیت‌ها و هم چشم‌پوشی از واقعیت‌ها. این مسأله که ایران نمی‌تواند در فهرست میزبان‌های رقابت‌های ملی و باشگاهی در آسیا باشد، اتفاقی تازه و غیرقابل پیش‌بینی نیست. نمایش ادای غافلگیری در مقابل این تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا، بیش از خود تصمیم مایه تعجب است.

فوتبال ایران مسائلی حل ‌نشده مثل حق پخش تلویزیونی، ورود زنان به ورزشگاه‌ها، ورزشگاه‌های فرسوده و تخریب‌ شده، کیفیت تشریفات، شیوع کرونا، تحریم‌ها و دشواری نقل و انتقال مالی و قراردادهای تجاری و تبلیغاتی و... دارد که بسیاری از آنها توسط فدراسیون فوتبال یا حتی عالی‌ترین نهاد ورزشی قابل حل نیست. حتماً فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان می‌توانند در انتقادات خطاب قرار بگیرند و نقش آنها در محرومیت فوتبال ایران از میزبانی پررنگ است اما اینکه با نادیده گرفتن مشکلات بی‌ارتباط با فوتبال، سراغ بررسی موضوع برویم، به نتایج دقیق و متقن نمی‌رسیم. وقتی از فدراسیون فوتبال خبر می‌رسد که در اعتراض به چینش میزبان‌ها قصد شکایت به دادگاه عالی ورزش دارند، باید فکر کنیم که اگر همه فدراسیون‌های آسیایی که میزبانی را چه در مسابقات مقدماتی جام جهانی و چه در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا از دست داده‌اند، به دادگاه عالی ورزش شکایت کنند، آن دادگاه باید یک ساختمان تازه برای بررسی این شکایت‌ها تأسیس کند. از ۴۰ تیم آسیایی در راه جام جهانی، ۸ تیم میزبان بازی‌های باقی‌مانده هستند و ۳۲ تیم میزبانی را از دست داده‌اند. بنابراین فاجعه‌ای رخ نداده و احتمالاً علیه ۳۲ تیم توطئه شکل نگرفته است. اینکه ایران در دور برگشت ۳ میزبانی سرنوشت‌ساز را از دست داده و صعودش به جام جهانی به خطر افتاده، البته هولناک است اما تیم‌های دیگری در آسیا نیز دچار همین دردسر شده‌اند. شیوع کرونا عواقب مرگباری برای انسان‌ها دارد که مسأله میزبانی بازی‌های فوتبال در مقابل آن کمترین اهمیتی ندارد. فارغ از اینها، حتی اگر تصور کنیم که مذاکرات و لابی فدراسیون فوتبال برای کسب میزبانی بازی‌های مقدماتی جام جهانی می‌توانست منجر به میزبانی ایران شود، باید به عواقب روند فدراسیون فوتبال در ماه‌های اخیر فکر کنیم. فدراسیونی که در یک سال اخیر بدون رئیس اداره شد، کیفیت مورد انتقاد مدیریت در آن آنچنان بیشتر بغرنج شده بود که نمی‌توانیم توقع داشته باشیم از آن فدراسیون مذاکره با کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا بر سر میزبانی بربیاید. بدیهی است که فدراسیون فوتبال بخصوص در یک سال اخیر توانایی مدیریت بر چنین ماجرایی را نداشت. حرف آخر اینکه داستان آشنای ادای تعجب و نمایش اعتراض به تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا مصرف داخلی دارد.

 

گزارش

علی بابازاده     

 

«می‌خواهم همین‌جا به تمامی شایعات پایان دهم؛ نه من و نه دیگر مقامات باشگاه قصد استعفا نداریم و با قدرت به کارمان ادامه خواهیم داد. در سال    ۲۰۱۵ بر این باور بودم که نیاز به انتخابات زودرس وجود دارد و حالا چنین تصمیمی ندارم. استعفا نمی‌دهم و باانگیزه و میل فراوان به مدیریتم در باشگاه ادامه خواهم داد!»

برای رهایی از برزخ این روزهای بارسلونا، راهی جز صبر و گذر زمان وجود ندارد؛ به واسطه مدیریت ضعیف جوزپ ماریا بارتومئو باشگاه در یکی از بدترین فصل‌های تاریخ خود دست و پا می‌زند و کسب احتمالی مقام قهرمانی در لالیگا و کوپا دل‌ری، تغییری در شرایط نابسامان ایجاد نخواهد کرد. هواداران قبل از ایجاد چنین شرایطی خواهان برکناری هر چه سریع‌تر بارتومئو از سکان مدیریت باشگاه بودند اما هر بار که صدای اعتراضات بیشتری شنیده می‌شد، کلید واژه «استعفا نمی‌دهم» تیتر و خبرهای بیشتری را به خود اختصاص می‌داد. معضلات ایجاد شده توسط ویروس کرونا و رساندن ضررهای مالی و تبلیغاتی برای باشگاه‌های بزرگ، گریبان آبی و اناری‌پوشان را هم گرفته و خوان لاپورتا مدیر جدید بلوگرانا، اولین هدف خود را بر اساس آخرین پروژه نیمه کاره بارتومئو بنیان نهاده. چالش‌های اقتصادی شدیدی برای بارسلونا ایجاد شده و هر روز رقم جدیدی از میزان بدهکاری این باشگاه اروپایی شنیده می‌شود؛ لاپورتا برای شروع دوباره و بازیابی مجدد تیم، راهی جز کسر قرارداد بازیکنان، فروش نفرات مازاد و بستن قراردادهای جدید تبلیغاتی و اسپانسرینگ نخواهد داشت. او با خزانه‌ای روبه‌رو است که پیش‌تر توسط ساندرو راسل و بارتومئو خالی شده و پرونده‌های فساد مالی و خریدهای گزاف و ضعیف‌شان همچنان تیتر یک روزنامه‌های اسپانیا است. مدیر و مقامات سابق باشگاه پروژه «بارساگیت»را کلید زدند و هدف از انجام چنین ترفندی دور نگه داشتن بارتومئو از اتهام فساد مالی بود؛ بارتومئو، اسکار گرائو و رومن گومز به وسیله عقد قرارداد با یک شرکت تولید محتوا در فضای رسانه و اینترنت، جدا از هزینه‌های تشویقی، سالانه یک میلیون یورو از محل درآمد باشگاه خرج کرده‌اند تا این کمپانی تولید محتوا، به جای تاختن به تیم مدیریتی بلوگرانا، حقایق را وارونه نشان دهد و با دور کردن اتهام ناکارآمدی و فساد مالی، سیاست حمله به مدیران سابق بارسلونا را در پیش بگیرد. بارتومئو با این روش در نظر داشت تا تصمیمات و عملکرد خود را نزد هواداران مثبت و کارآمد جلوه دهد. مدیر جدید تیم، خوان لاپورتا پیش‌تر در بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ هم مدیریت باشگاه بارسلونا را بر عهده داشته و طی ماه‌های اخیر از منتقدین درجه یک بارتومئو به حساب می‌آمد و این اختلاف از زمان فروش سوارز و شایعات جدایی مسی دو چندان شد؛ «رفتارهای عجیب و غریب طی سال‌های اخیر در باشگاه شدت گرفته و مدیران تیم سوارز را از طریق تماس تلفنی به فروش رسانده‌اند! این شیوه ناشایست و بی‌احترامی به بازیکنان باید هر چه زودتر پایان یابد و مانع از جدایی لیونل مسی شود. آنها قصد دارند در یک اشتباه تاریخی مسی را به فروش برسانند و این جابه‌جایی فقط از دست مدیران بی‌کفایت برخواهد آمد.»

دوران تنش و جدال در کادر مدیریتی با انتخابات انجام شده و حضور خوان لاپورتا به پایان رسید اما بارسلونا درگیر مشکلات دیگری نیز هست؛ نارضایتی برخی از ستاره‌ها و مصاحبه‌های‌شان، توان کادر فنی را زیر سؤال برده و رونالد کومان برای حل این موضوع، بدترین راه ممکن را انتخاب کرده. آنتوان گریزمان به امید تشکیل یک مثلث هجومی جدید راهی نوکمپ شد و برای به دست آوردن این هدف، عشق هواداران آتلتیکومادرید را به تنفر تبدیل کرد! با این همه تا بدین جای کار مهاجم فرانسوی در جمع بدترین خریدهای سالیان اخیر بارسلونا جا خوش کرده؛ پس از شکست در فینال سوپرکاپ مقابل اتلتیک بیلبائو، آنتوان گریزمان زننده هر ۲ گل بارسا در آن مسابقه، سخنان جالبی را بر زبان آورد؛ «همگی ما از این شکست عصبانی و خشمگین هستیم. چند اشتباه سرنوشت‌ساز انجام دادیم و نمی‌توانیم در زمین با یکدیگر به خوبی ارتباط برقرار کنیم. متأسفانه در تیم ما کسی وجود ندارد که روی این مسائل کار کند و به هنگام بازی بر سر بازیکنان فریاد بکشد!» طعنه‌های گریزمان به رونالد کومان بی‌جواب باقی نماند و مرد هلندی به جای دور نگه‌داشتن تیمش از حاشیه و جنجال، عملکرد مهاجم شماره هفت خود را زیر سؤال برد. پس از برد سه بر صفر در لالیگا مقابل الچه، خبرنگاران از فشار بیش از حد روی لیونل مسی پرسیده بودند و کومان اینگونه پاسخ داد؛ «شما فقط به یک دلیل از فشار مضاعف و وابستگی بیش از حد بارسلونا به لیونل مسی می‌پرسید. می‌دانم که بازیکنان باتجربه دیگری نیز در تیم وجود دارند ولی متأسفانه آنها نمی‌توانند انتظارات مرا برآورده کنند و تفاوت‌ها را رقم بزنند!»

برای کاتالان‌ها شرایط همچنان پیچیده است؛ در لالیگا و علیرغم برد ۳ هفته اخیر برابر اوساسونا، سویا و الچه کماکان اختلاف ۶ امتیازی با آتلتیکومادرید پا بر جا است و راه قهرمانی با وجود تیم قدرتمند و آماده دیگو سیمئونه، سخت‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. ۱۷ آوریل ۲۰۲۱ هم فینال جام حذفی اسپانیا، کوپا دل‌ری برگزار خواهد شد و یقیناً کسب مقام اولی در این رقابت به اندازه قهرمانی در UCL مهم نیست. بارسا چهارشنبه شب بازی برگشت مقابل پاری‌سن‌ژرمن را پشت سر گذاشت و کسب تساوی یک بر یک در پارک دو پرنس به معنای حذف مجدد یاران مسی بود. آخرین قهرمانی بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۴ رقم خورد و پس از آن خرید و فروش‌های غیرمنطقی در باشگاه صورت گرفته؛ آخرین شاهکار مدیریت بارتومئو و رونالد کومان، معاوضه آرتور ملو و میرالیم پیانیچ بود که برنده‌ای جز باشگاه یوونتوس نداشت! رافینیا، لوئیز سوارز، نلسون سمدو، آرتورو ویدال و ایوان راکیتیچ بخشی از بازیکنان جدا شده سالیان اخیر هستند که همگی با نظر سرمربی سابق لاله‌های نارنجی نوکمپ را ترک کرده‌اند. لیست ورودی‌های سالیان اخیر بارسلونا چیزی جز هزینه‌های اضافی به همراه نداشته و کومان هر چقدر که از نظر فنی و نتیجه‌گیری تحت فشار قرار گرفته باشد، در زمینه جوانگرایی اجباری و استفاده از بازیکنان مستعد تحت حمایت طرفداران بارسا قرار گرفته؛ جونیور فیرپو، سرجینیو دست، رونالد آرائوخو، اسکار مینگزا، ریکارد پویگ و پدری تحت نظر کومان توانسته‌اند پیشرفت چشمگیری داشته باشند و این همان نکته‌ای‌ است که فعلاً می‌تواند هواداران بارسلونا را در مقابل دوست‌داران رئال مادرید سربلند جلوه دهد. دوره قدرت بلوگرانا و کهکشانی‌ها در فوتبال اروپا به پایان رسیده و خواسته یا ناخواسته این بارسلونا است که به یک عصر جدید و آینده‌ای پر قدرت نزدیک‌تر است. کومان به خواست خود دست به جوانگرایی زده و زیدان با نیت فروش اودگارد، سبایوس، یورنته، یوویچ، حکیمی، رگیلون و نیمکت‌نشین کردن والورده و اودریو زولا، دست به دامان مودریچ و بنزما شده!

 

پنجشنبه 21/12/1399، مرحله یک شانزدهم جام حذفی، ورزشگاه شهر قدس تهران، ساعت:17:30، تماشاگر: بدون تماشاگر

پیکان: یک

گل: ابراهیم صالحی (58)

استقلال: 2

گل‌ها: شیخ دیاباته(17)، محمد دانشگر(38)

داور: حمید حاج ملک 

کمک‌ها: علی میرزابیگی، عباس پورحیدری

اخطار: امیر روستایی، مجید عیدی، نادر محمدی(پیکان)، محمد دانشگر، سیاوش یزدانی(استقلال)

استقلال: رشید مظاهری، محمد دانشگر، سیاوش یزدانی، محمد نادری، وریا غفوری، احمد موسوی(52 - ارسلان مطهری)، مسعود ریگی، آرش رضاوند(62 - مهدی مهدی‌پور)، فرشید اسماعیلی، شیخ دیاباته(62 - بابک مرادی) و مهدی قایدی(86 - عارف غلامی)

سرمربی: فرهاد مجیدی

پیکان: علیرضا رضایی، نادر محمدی، ابراهیم صالحی(83 - فرزاد حاتمی)، حسین پورامینی، آرمان قاسمی، امیر روستایی، سید محمد ستاری(62 - امیرحسین رنگرز)، سامان فلاح، مجید عبدی، رضا جبیره(75 - محمد امین درویشی)، اسماعیل بابایی(73 - آرش قادری)

دومین برد فرهاد مجیدی با استقلال در شرایطی رقم خورد که این تیم از لحاظ فوتبالی پیشرفت آنچنانی با گذشته خود نداشت. 

استقلال به رغم آنکه در یک نیمه موفق شد دو بار توسط دیاباته و دانشگر دروازه پیکان را باز کند اما در نیمه دوم در بسیاری از دقایق ناهماهنگ جلوه کرد و نتوانست برتری خود را بر حریف دیکته کند. 

محصول این نمایش پذیرفتن یک گل از پیکان بود تا استقلال عملاً از نیمه دوم بازی با پیکان حاصلی نبرد و بازنده این نیمه باشد. این ناهماهنگی بیشتر از زمانی مشهود شد که احمد موسوی از ترکیب استقلال بیرون رفت و به جایش ارسلان مطهری بازی کرد.

 استقلال از این دقیقه به بعد تا حد زیادی هماهنگی خود را از کف داد و مشخص نبود دنبال چه طرح و برنامه‌ای است. 

هر چند که بابک مرادی بعد از ورود به زمین یکی، دو موقعیت را صاحب شد و حتی یک بار هم توپ را به تیر دروازه حریف کوبید اما به واقع این فرصت‌ها حاصل کار تیمی استقلال نبود و آبی‌ها افت محسوسی در نیمه دوم داشتند. 

با این حال دو گلی که در نیمه اول به ثمر رسید کافی بود تا استقلال را به مرحله بعد جام حذفی سوق دهد. 

بردی که از لحاظ روحی و روانی برای مجیدی و همکارانش بسیار امید بخش خواهد بود اما سرمربی استقلال باید افت فنی تیمش در نیمه دوم بازی با پیکان را کاملاً جدی بگیرد و در راستای از بین بردن کاستی‌ها قدم بردارد. 

تردیدی نیست استقلال مقابل ماشین‌سازی هم مصائب آنچنانی نخواهد داشت و به احتمال زیاد برنده این بازی هم خواهد بود تا سال 1399 را با 3 پیروزی پی در پی سپری کرده باشد و مجیدی نیز کارنامه خوبی را از خود بجا گذاشته باشد اما استقلال در سال 1400 بازی‌های دشواری پیش رو دارد و فرهاد مجیدی اگر می‌خواهد در 3 جبهه لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا به موفقیت برسد باید از اشتباهات خود کاسته و تیمی هماهنگ‌تر را راهی میدان رقابت با رقبا کند.

 البته باید توجه داشت که استقلال در برخی خطوط امیدوارکننده‌تر از قبل بود. بخصوص پستی که در اختیار محمد نادری است و پیش‌تر شاهد نمایش ضعیفی از این بازیکن بودیم اما در بازی با پیکان محمد نادری تا حد زیادی مسئولیت‌های خود در این پست را به خوبی انجام داد.

 کنفدراسیون فوتبال آسیا در اقدامی بحث‌برانگیز شهر جده عربستان را میزبان بازی‌های گروه c لیگ قهرمانان آسیا اعلام کرد. در این گروه علاوه بر استقلال تیم‌های الدحیل قطر، الاهلی عربستان و الشرطه عراق هم حضور دارند که تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا سبب می‌شود باشگاه استقلال حتی نتواند یک بار طعم شیرین میزبانی را بچشد. شگفتی‌ها از اقدام اخیر کنفدراسیون فوتبال زمانی بیشتر می‌شود که می‌بینیم کشور عربستان به تنهایی توانسته میزبانی 3 گروه را به عهده بگیرد اما دست ایران از میزبانی یکی از گروه‌ها هم کوتاه مانده و همه نماینده‌های فوتبال ایران مجبورند در کشور‌های دیگر رخ در رخ رقبای خود قرار بگیرد. 

پیش‌تر باشگاه استقلال وقتی با تیم‌های سعودی همگروه می‌شد به کشور ثالث می‌رفت و فرصت داشت از دیگر تیم‌های آسیایی در ایران میزبانی کند اما این بار بهانه شیوع ویروس کرونا و اجبار به برگزاری مجتمع بازی‌ها سبب شده تا فوتبال ایران بیشترین لطمه را ببیند و نتواند از حداقل حقوق خود نیز بهره ببرد. استقلال در گروهی قرار دارد که 3 تیم عربی دیگر نیز حضور دارند و شاید به دلیل همزبانی و نزدیکی فرهنگ‌، کشور‌هایی مانند عراق و امارات نگرانی آنچنانی از حضور در کشور عربستان نداشته باشند اما این وضعیت برای باشگاه استقلال کاملاً متفاوت است و باید حضور در کشوری را تجربه کند که در شرایط عادی نیز مشکلاتی را برای نماینده‌های فوتبال ایران در رقابت‌های درون قاره‌ای به وجود می‌آورد. به هرحال این تصمیمی است که اتخاذ شده و فرهاد مجیدی و همکارانش باید خود را آماده روزهایی سخت کنند. طبق برنامه‌ای که کنفدراسیون فوتبال آسیا تدوین کرده این رقابت‌ها از تاریخ 25 فروردین ماه در شهر جده عربستان برگزار خواهد شد و آبی‌ها ناچارند رخ در رخ رقبای آسیایی خود قرار بگیرند. البته بعد از مشخص شدن همگروه‌های ایران واکنش‌هایی به تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا از سوی برخی مسئولان نشان داده شده اما تجربه نشان داده این تصمیم‌ها قابل بازگشت نیست و جز آنکه امیدواری کاذب ایجاد کرده و حواس فوتبالیست‌ها را به سمت دیگری ببرد، محصول دیگری برای فوتبال ایران ندارد. با توجه به اینکه همه تیم‌ها از حضور تماشاگر در ورزشگاه‌های محل برگزاری این رقابت‌ها محرومند، به نوعی مساوات نیز برقرار می‌شود اما به هرحال باید به این نکته مهم نیز توجه کرد که دشواری استقلال نسبت به سایر تیم‌ها برای صعود از گروه بیشتر است و حضور 3 تیم عرب در گروه آبی‌ها تا حد زیادی کار را برای استقلال دشوار‌تر خواهد کرد. البته آبی‌ها سوابق روشنی از بازی در خاک عربستان دارند و در همین سال‌های اخیر که در کشور عربستان به میدان رفته‌اند برد‌های بزرگی هم به چنگ آورده‌اند و نباید ناامیدانه به بازی در عربستان نگریست و استقلال می‌تواند یکی از پرشانس‌ترین تیم‌ها برای صعود باشد.

اول بار که محمود فکری بازیکنی را از حضور در تمرینات استقلال منع کرد به تاریخ یکم آذرماه برمی‌گردد. روزی که سرمربی استقلال صراحتاً اعلام کرد شیخ دیاباته به دلیل بی‌انضباطی نباید در تمرینات حضور یابد. 

شیخ به همین دلیل یک روز از حضور در تمرین محروم شد اما خیلی زود با وساطت باشگاه به تمرینات تیمش بازگشت تا به قول معروف آب‌ها از آسیاب بیفتد. ماجرای اخراج‌ها در زمان محمود فکری اما به همان برخورد فکری با دیاباته ختم نشد و در 21 آذرماه؛ یعنی در همان ماه فرشید اسماعیلی هم به دلیل جر و بحث با مدیرعامل استقلال از این تیم کنار گذاشته شد. اسماعیلی به دلیل بحث‌هایی که بر سر دریافت مطالبات خود داشت، یک هفته از حضور در تمرینات محروم بود تا اینکه او هم بی‌آنکه از مدیران استقلال بابت رفتار نامناسبش عذرخواهی کند، بخشیده شد و به تمرین بازگشت. هرویه میلیچ نیز در تاریخ 24 دی ماه توسط فکری از تیم کنار گذاشته شد. 

گرچه میلیچ نیز تلاش کرد این اخراج را پنهان کند اما بعدها وقتی او تصویری از خودش در کنار مجیدی را در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد، مشخص شد که با فکری ارتباط خوبی نداشته و به دنبال راهی بوده تا به همکاری‌اش با استقلال پایان دهد.

 شاید خیلی‌ها اخراج‌ها در زمان فکری را بی‌ارتباط با نحوه برخورد آقای سرمربی نمی‌دانستند اما باید توجه داشت که خود بازیکنان نیز در به وجود آمدن این ماجراها تأثیر بسیاری دارند و با رفتار خود دست مربیان را برای چنین تصمیم‌هایی باز می‌گذارند. محمد دانشگر که بعد از بازی با پیکان اعلام شد تا اطلاع ثانوی از حضور در تمرینات محروم است در حقیقت چهارمین اخراجی استقلال در فصل جاری محسوب می‌شود و اگر واقع بینانه به این اخراج‌ها بنگریم به این نتیجه می‌رسیم که استقلال از نظم درون تیمی مناسبی سود نمی‌برد و برخی بازیکنان حتی در روزی که تیم با پیروزی میدان رقابت را پشت سر می‌گذارد، مراعات تیم را نمی‌کنند و با رفتارهای نسنجیده و نامناسب تیم را به حاشیه می‌برند.

 درباره درگیری دانشگر با فرشید اسماعیلی نقل قول‌های بسیاری می‌شود. در عین حال فیلمی از دانشگر در حال درگیری با برخی تماشاگران نیز منتشر شده که این نشان می‌دهد مدافع استقلال در شرایط روانی نامناسبی در ترکیب تیمش قرار گرفته است. قطعاً در وقوع این واکنش‌ها مربیان استقلال هم تأثیرگذارند و آنها باید بازیکنان را به خوبی توجیه کنند تا قدرت کنترل خود را داشته باشند.

باید به این نکته مهم نیز توجه داشت که پیش از حضور مجیدی در استقلال برخی مدعی بودند بازیکنان روابط بسیار نزدیکی با سرمربی خود دارند که درگیری اخیر دانشگر به نوعی فضای احترام‌آمیز میان مجیدی و بازیکنان را زیر سؤال برد و نشان داد برخی وقتی از کوره در بروند دست به هراقدام نادرستی می‌زنند.

مجیدی در واکنش به اخراج دانشگر این جملات را به زبان آورده است: «من آمده‌ام تا استقلال را با پشتوانه شما هواداران بسازم. همه ما باید قدر این پیراهن با ارزش را بدانیم و در این راه همه تلاش خود را بکنیم. حتی اگر در زمین مسابقه شکست بخوریم، اجازه نمی‌دهیم اخلاق، عزت و اعتبار باشگاه بزرگ استقلال خدشه‌دار شود. به همه بازیکنان استقلال تأکید می‌کنم که حرمت این پیراهن مقدس را نگه دارند و اصول اخلاقی و شخصیت باشگاه را همواره مد نظر قرار دهند. اگر چیزی جز این رقم بخورد، با کسی تعارف نداریم و با او برخورد خواهیم کرد. هیچ نامی بزرگتر از استقلال نیست. در اینجا، استقلال سالار است و بازیکن سالاری جایی در تیم استقلال ندارد.»

البته که محمود فکری هم در روزهای آغازین حضورش در استقلال نظیر همین جملات را به زبان می‌آورد. فکری با بیان اینکه هیچ نامی بزرگ‌تر از استقلال نیست و بازیکنان باید نظم و انضباط را رعایت کنند و با بازیکن سالاری مقابله می‌کنم، به مقابله با بی‌نظم‌ها رفت اما آرام، آرام حرارت او برای مقابله با بی‌نظمی‌ها فروکش کرد و بازیکنان نیز از او فاصله گرفتند.

حال باید دید چه سرنوشتی در انتظار فرهاد مجیدی خواهد بود و آیا باشگاه از تصمیم‌های او حمایت خواهد کرد یا دانشگر نیز با چند جلسه غیبت به تمرینات بازمی‌گردد و هیچ جریمه‌ای نیز او را در بر نخواهد گرفت؟!

رضا عباسپور     @rez7462

 

شنیده‌ها حاکی از آن است که کیانوش رستمی ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران که برای رسیدن به سهمیه ورودی المپیک در دسته 96 کیلوگرم تا به امروز هرچه زده به در بسته خورده است در آستانه برگزاری رقابت‌های باقیمانده گزینشی المپیک توکیو، قصد دارد بار دیگر وزنش را تغییر داده و با کاهش وزنی نسبتاً قابل توجه، برای رسیدن به سهمیه دسته وزنی 81 کیلوگرم که یکی دیگر از اوزان هفتگانه جدید المپیکی در رشته وزنه‌برداری است، شروعی دوباره و صد البته پر ریسک را برای بالا بردن شانس حضور و کسب سومین مدال المپیکی‌اش در ژاپن افزایش دهد.

 این اتفاق یعنی تغییر وزن کیانوش رستمی در فاصله زمانی نه چندان زیادی که تا شروع بازی‌های المپیک و تورنمنت‌های گزینشی باقیمانده کسب سهمیه داریم. تصمیمی عجیب و البته پر ریسک برای قهرمان المیپک 2016 ریو که نهایتاً عایدی‌ای جز خداحافظی قطعی او با المپیک 2021 توکیو و دنیای قهرمانی به دنبال نخواهد داشت.

 

 حضور در وزن 81 کیلوگرم برنامه جدید کیانوش

پس از تغییر قوانین کسب سهمیه و اوزان المپیکی، همچنین حذف دسته 85 کیلوگرم از لیست اوزان رسمی اعلام شده در بازی‌های المپیک 2021 توکیو، کیانوش رستمی که موفق شده بود 2 بار در دسته وزنی 85 کیلوگرم از سکوی قهرمانی المپیک (2012 لندن و 2016 ریو) بالا برود و افتخارات ارزشمند بسیاری را در این دسته وزنی کسب کند، مجبور شد برای اینکه حضور در سومین المپیک تاریخ ورزشی خود را از دست ندهد، برای قرار گرفتن در جمع مدعیان المپیکی وزن بدنش را هر طور شده تغییر دهد! تغییری سخت و بسیار دشوار برای کیانوش رستمی که او را مجبور کرد برای المپیکی شدن به دسته وزنی 96 کیلوگرم نقل مکان کند. وزن جدید المپیکی که پیش روی این ملی‌پوش در مسیر کسب سهمیه ورودی به المپیک چالشی بزرگ ایجاد کرد. 

چالشی که قهرمان طلایی بازی‌های المپیک 2016 ریو را مجبور کرد اگر به دنبال رسیدن بلیت توکیو است چاره‌ای جز بالا بردن وزن بدنش و رقابت با غول‌های 96 کیلویی جهان مثل (سهراب مرادی، تیان تائوی چینی و فارس قطری) ندارد. کیانوش رستمی آن زمان (بعد از تغییر اوزان و قوانین المپیک در رشته وزنه‌برداری) در حالی ‌که بجز راه اول یعنی افزایش وزن و حضور در دسته وزنی 96 کیلوگرم، می‌توانست وزن بدنش را کاهش داده و به جای رفتن به دسته 96 کیلوگرم برای المپیکی شدن در دسته وزنی 81 کیلوگرم شانس خود را محک بزند، تصمیم گرفت قید وزن کم کردن را زده و در اندیشه افزایش وزن و گرفتن سهمیه در وزن 96 کیلوگرم باشد. 

تصمیمی که به واسطه فیزیک و اندام عضلانی رستمی به نظر تصمیم غلط و مسیر اشتباهی بود که او برای المپیکی شدن خود اتخاذ کرد زیرا برای کیانوش همان زمان خیلی بهتر و ساده‌تر بود اگر او وزن بدنش را با تمرین و رعایت استانداردهای روز دنیا کاهش می‌داد تا در دسته وزنی 81 کیلوگرم جواز حضور در المپیک را دشت کند. 

او از نظر بدنی درست بود که بایستی فشار زیاد کاهش وزن را تحمل می‌کرد و از نظر رکوردی ممکن بود تا بدنش با شرایط جدید خو بگیرد افت اندکی را تجربه کند اما قطعاً چون از نظر تخصصی و علمی، فیزیک رستمی مناسب افزایش همزمان وزن و عضله برای ارتقای رکوردی که بتواند بالا رفتن فشار مضاعف تمرینی و مسابقه‌ای مناسب با این دسته وزنی را تحمل کند نبود، کیانوش بعد از المپیک 2016 ریو و تغییر وزنش به جز ناکامی در عرصه‌های مختلف بین‌المللی عایدی‌ای برای رسیدن به سهمیه المپیک نداشت! حالا نیز بار دیگر رستمی به خاطر اینکه در دسته وزنی 96 کیلوگرم هرچه زده و تلاش کرده تا به سهمیه المپیک برسد به در بسته خورده است، تصمیم گرفته یک بار دیگر همان اتفاق تلخ و غلطی که قبلاً تجربه‌اش کرده را بار دیگر تکرار کند! اینکه رستمی در حال حاضر دنبال کاهش وزن و حضور در دسته 81 کیلوگرم المپیکی برای کسب سهمیه است، دقیقاً مشابه همان شرایطی است که او مدت‌ها پیش برای حضور در دسته وزنی 96 کیلوگرم اتخاذ کرد. 

تصمیم نادرستی که جز ناکامی حاصلی برایش نداشت. حالا هم شواهد و قرائن موجود حکایت از آن دارد کاهش وزن رستمی در مسیر کسب سهمیه المپیک با توجه به مستندات موجود خیلی نمی‌تواند برای او در رنکینگ امتیازی کسب سهمیه تغییرات عجیب و غریبی ایجاد کند.

 مگر اینکه بحران موجود در سیستم تصمیم‌ساز فدراسیون جهانی وزنه‌برداری و تغییرات زیرپوستی که در برخی قوانین سهمیه المپیک ایجاد شده است، برای او گره‌گشا شده و معجزه‌ای را برای رستمی رقم بزند. در غیر این صورت اگر کیانوش رستمی قطعاً نیتش تغییر وزن مجدد و حضور در دسته وزنی 81 کیلوگرم باشد، قدم در مسیری گذاشته که به احتمال فراوان ته خطش بن‌بست است و پوچ.

 فرانچسکو توتی به عنوان اسطوره فوتبال رم و ایتالیا ستایش بسیاری را به خود دیده است. او حالا می‌تواند در رزومه خود، عنوان «بازیگر برنده جایزه» را هم قرار دهد.

توتی تمامی 25 سال دوران بازی خود را در رم گذراند و 786 بازی برای این تیم انجام داد. او در سال 2017 در 40سالگی بازنشسته شد. توتی در سال 2001 فاتح سری آ شد و دو بار هم جام حذفی ایتالیا را فتح کرد. او 58 بازی ملی برای ایتالیا انجام داد که آخرین آن فینال جام جهانی 2006 بود که ایتالیا توانست فرانسه را در ضربات پنالتی شکست دهد.

فیلم «نام من فرانچسکو توتی است» در پاییز منتشر شد و حالا جایزه روبان نقره‌ای 2021 ایتالیا را به عنوان بهترین مستند گرفته است.

این فیلم را الکس اینفاسکلی ساخته و در آن توتی، در حالی که آماده آخرین بازی دوران ورزشی‌اش می‌شود، به آینه نگاه می‌کند و نقاط اوج و فرود دوران ورزشی‌اش را به یاد می‌آورد. در این فیلم از فوتبال دوران کودکی او تا خداحافظی اشکبارش در ورزشگاه المپیک در سال 2017 به تصویر کشیده شده است.

این فیلم در مراسم چهارشنبه نه‌تنها جایزه بهترین مستند را از آن خود کرد، که توتی هم جایزه بهترین بازیگر نقش اول را به دست آورد. طبق اعلام هیأت ژوری روبان نقره‌ای، این ستاره رم «جنبه انسانی خود و صمیمانه‌ترین احساسات خود در طول دوران ورزشی‌اش را نشان داده است».

توتی بی‌تردید اولین بازیکنی نیست که به عرصه سینما پای می‌گذارد، هرچند که کمتر کسی به اندازه او با ستایش منتقدان مواجه شده است اما بازیکنان دیگری که به سینما رفتند کدام‌ها بوده‌اند؟

 

اریک کانتونا

کانتونا در سینما رزومه‌ای قوی به جای گذاشته و حتی نقش خود را در فیلم انگلیسی «در جست‌وجوی اریک» بازی کرده است. این ستاره سابق لیدز یونایتد، منچستر یونایتد و تیم ملی فرانسه در چندین فیلم هنری فرانسوی و اروپایی بازی و کارگردانی کرده است و در فیلم الیزابت همبازی بزرگانی مانند کیت بلانشت و سر ریچارد آتنبورو بوده است.

 

نیمار

مجموعه‌ فیلم‌های تریپل‌اکس در سال 2016 با فیلم «تریپل‌اکس: بازگشت زاندر کیج» به سینماها بازگشت. وین دیزل در نقش اصلی حضور یافت اما نیمار، ستاره پاری سن ژرمن و تیم ملی برزیل هم در این فیلم بازی کرد. او نقشی کوتاه اما مهم در فیلم دارد.

 

دیوید بکام

کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس در فیلم «شاه آرتور: افسانه شمشیر» نقشی کوتاه ایفا کرد و چند دیالوگ هم گفت. او در بخشی از فیلم حضور داشت که در آن، شاه آرتور شمشیر را از زیر سنگ بیرون می‌آورد.

بینی بکام در گریم بزرگ شد و روی صورت او هم زخم نقش بست اما با این حال چهره او کاملاً آشنا بود. و چه کسی می‌تواند نقش کوتاه این ستاره سابق منچستر یونایتد، رئال مادرید و لس‌آنجلس گلکسی را در فیلم «گل» فراموش کند؟

 

رونالدینیو

یکی دو سال پیش بود که رونالدینیو، ستاره سابق بارسلونا و تیم ملی برزیل نقشی به نام «رونالدو» را در یک فیلم ایفا کرد. او نقش یک متخصص هنرهای رزمی برزیلی را در فیلم «کیک‌بوکسور» ژان کلود وان‌دام داشت. مایک تایسون هم در این فیلم بازی کرد.

 

اولیویه ژیرو و پرسنل کیمپمبه

ژیرو و کیمپمبه کمی بعد از قهرمانی در جام جهانی 2018 با فرانسه، فرصت آن را یافتند که در نسخه‌ انیمیشن مرد عنکبوتی حضور یابند.

در دوبله فرانسوی انیمیشن «مرد عنکبوتی: نسل جدید»، صدای ملایم ژیرو روی کاراکتر گابلین سبز قرار گرفت و کیمپمبه در نقش عقرب حضور یافت.

 

پله

شاید محبوب‌ترین ترکیب سینما و فوتبال را بتوان متعلق به بهترین بازیکن تاریخ دانست.

پله، اسطوره برزیل، در کنار دیگر بازیکنان حرفه‌ای فوتبال، مانند بابی مور و اوسوالدو آردیلس، در کنار مایکل کین و سیلوستر استالونه در فیلم «فرار به سوی پیروزی» حضور یافتند. این فیلم در سال 1981 ساخته شد و در آن، تیمی از اسیران جنگی تلاش می‌کنند که از دست ژنرال‌های نازی فرار کنند.

 

آندرس اینیستا

اسطوره بارسلونا و اسپانیا نقش اصلی را در نسخه اسپانیایی انیمیشن «دزدان دریایی» ایفا کرد. نسخه اصلی این انیمیشن متعلق به استودیو آردمن است (که سریال والاس و گرومیت را ساخته است) و در آن اسطوره بارسلونا به جای کاراکتر دزد دریایی زال حرف می‌زند که می‌خواهد جایزه «دزد دریایی سال» را از آن خود کند.

 

آنتوان گریزمان

این گریزمان بود که راه را برای ژیرو و کیمپمبه باز کرد. این بازیکن فرانسه و بارسلونا نقش سوپرمن را در دوبله فرانسوی «لگو بتمن» ایفا کرد. گوینده اصلی این نقش چنینگ تاتوم بود.

 

زین‌الدین زیدان

او مربی بسیار موفق رئال مادرید است و دوران بازی درخشانی هم در بوردو، یوونتوس و رئال داشته است اما در بازیگری هم تلاش خود را کرده است.

سخت بتوان گفت زیدان در فیلم «آستریکس در بازی‌های المپیک» که در سال 2008 ساخته شد تا چه حد خوب بازی کرده، چون دیدن گریم او با موهای بلند به اندازه کافی مبهوت‌کننده است.

در این فیلم فرانسوی که در آن هنگام دومین فیلم پرهزینه غیرانگلیسی‌زبان تاریخ شد، میشاییل شوماخر، تونی پارکر و آملی مورسمو هم بازی کردند.

 

لوکاس پودولسکی

فیلمی که او در آن بازی کرد خیلی معروف نیست اما این بازیکن سابق بایرن مونیخ، کلن، آرسنال و اینتر در فیلم آلمانی Macho Man نقشی کوتاه داشت. این فیلم در شهر کلن، زادگاه او ساخته شد. او درباره نقشش گفت: «صحنه‌ای که در آن بازی می‌کنم در ورزشگاه کلن است و به نظرم واقعاً بامزه است. کاملاً برازنده من است. خوشحالم که در این فیلم حضور داشتم.»

 

وینی جونز

او احتمالاً فوتبالیستی است که در سینما موفق‌ترین بوده است. او نقش‌های منفی را در فیلم‌های پرفروشی مانند «قفل، انبار و دو بشکه باروت»، «سرقت در 60 ثانیه»، «قاپ‌زنی»، «اره‌ماهی»، «مین ماشین»، «مردان ایکس: آخرین ایستادگی» و فیلم‌های بسیار دیگری بازی کرده است.

جونز در فوتبال هم بازیکنی خشن بود. او برای ویمبلدون، لیدز، شفیلد یونایتد، چلسی و تیم ملی ولز به میدان رفت.

 

کارلو آنچلوتی

آنچلوتی در سال 2016 در فیلم «فراتر از پیشتازان فضا» نقشی کوتاه ایفا کرد. این مربی اورتون گفت که این نقش از طریق یک دوست به او پیشنهاد شده است. این دوست او همسر زویی سالدانا است که در فیلم‌های «پیشتازان فضا» نقش اوهورا را بازی می‌کند.

 

فرانک لبوف

بزرگ‌ترین فیلمی که این مدافع سابق چلسی بازی کرده، «نظریه همه‌چیز» است که زندگینامه استیون هاوکینگ است. این فیلم در سال 2014 ساخته شد و لبوف در آن نقش «دکتر سوییسی» را داشت. او که قهرمان جام جهانی 1998 است، در چندین فیلم دیگر هم بازی کرده، که البته به اندازه آن فیلم مشهور نیستند.

منبع: ESPN

 

اعلام میزبان‌های لیگ قهرمانان آسیا و دور برگشت مرحله مقدماتی جام جهانی حاشیه‌های زیادی را به وجود آورده است. نمایندگان لیگ برتر برای بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا به عربستان، امارات و هند می‌روند و تیم ملی هم مجبور است برای دور برگشت مقدماتی جام جهانی به بحرین سفر کند.

این اولین بار در سال‌های گذشته نیست که تیم‌های ایرانی از امتیاز میزبانی محروم می‌شوند و مجبورند در خانه حریف یا زمین بی‌طرف بازی کنند. البته آنها در این شرایط هم موفق شده‌اند نتایج خوبی بگیرند، ولی وقتی رقابت حساس و اختلاف کم باشد، کوچکترین جزئیات هم می‌تواند روی سرنوشت یک تیم تأثیر بگذارد.

دغدغه اصلی در حال حاضر برای تیم ملی است که امید داشت نتایج ضعیف دور برگشت را در سه بازی خانگی جبران کند، ولی حالا مجبور است در گرمای منامه و احتمالاً در حضور تماشاگران حریف بازی کند. نمایش ضعیف مقابل بحرین و عراق و دو شکست ویلموتس مقابل دو حریف مستقیم، تیم ملی را در شرایطی قرار داده که دیگر جای اشتباه ندارد و اگر فدراسیون وقت انتخاب دقیق‌تری برای سرمربی داشت شاید حالا نگران بازی دور از خانه نبودیم.

کنفدراسیون فوتبال آسیا در چند سال گذشته نتوانسته برای انتخاب میزبان مسابقات تصمیمات شایسته‌ای بگیرد. برگزاری بازی بین باشگاه‌های ایرانی و عربستانی در زمین بی‌طرف از این تصمیمات بود و حکم پاک کردن صورت مسأله را داشت، هرچند آنها پای همین تصمیم هم نماندند و در فصل جدید لیگ قهرمانان استقلال و فولاد (در صورت صعود) باید در عربستان بازی کنند.

با همه این موارد که قبلاً هم به آنها پرداخته شده، نباید عامل «کرونا» را نادیده گرفت که میزبانی تمام مسابقات فوتبال در جهان را تحت تأثیر قرار داده است. فصل گذشته یوفا تصمیم گرفت مراحل پایانی لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا را به طور متمرکز برگزار کند. این روشی بود که AFC هم به کار گرفت و توانست پرونده لیگ قهرمانان آسیا را با میزبانی متمرکز در قطر ببندد.

مشکلات ناشی از این ویروس مرموز در فصل جدید هم ادامه پیدا کرده و مسابقات زیادی را به زمین بی‌طرف منتقل یا لغو کرده است. پس از شیوع کرونای انگلیسی، تعدادی از بازی‌های نمایندگان این تیم در لیگ قهرمانان و لیگ اروپا به زمین بی‌طرف منتقل شد و این به معنی یک سفر اضافه برای هر دو تیم بود. همچنین با قانون قرنطینه مسافران در انگلیس، باشگاه‌های لیگ برتری اعلام کردند که برای روزهای فیفادی فروردین‌ماه به بازیکنان آمریکای جنوبی اجازه شرکت در مقدماتی جام جهانی را نمی‌دهند، چرا که آنها مجبور خواهند بود پس از برگشت دو هفته در قرنطینه باشند و بازی‌های مهمی را از دست بدهند. سختگیری باشگاه‌ها در نهایت کانمبول را مجبور کرد مسابقات مقدماتی جام جهانی در این تاریخ‌ها را به تعویق بیندازد.

کنفدراسیون فوتبال آسیا هم با توجه به دردسر سفر تیم‌ها و احتمال ابتلای بازیکنان در نهایت تصمیم گرفته دور برگشت مقدماتی جام جهانی را به صورت متمرکز برگزار کند. این سازمان توضیح زیادی نداده و تنها اعلام کرده که «انتخاب میزبان‌ها با مشورت فدراسیون‌های عضو صورت گرفته است»؛ فرمولی که بدون ایراد نیست و فعلاً ایران و اردن نسبت به آن اعتراض کرده‌اند. اگر در انتخاب میزبان‌ها مواردی مثل وضعیت ابتلا به کرونا و نرخ واکسیناسیون در نظر گرفته شده، بهتر بود کنفدراسیون فوتبال آسیا به آن اشاره می‌کرد و ممکن بود این توضیح به بخشی از ابهامات پاسخ بدهد، ولی فعلاً حس غالب برای تعدادی از کشورها حس بی‌عدالتی است.